[53]41.
Niepojęte dary dla nas daje, dzisiaj z nieba Ojciec łaskawy, gdy się wieczne Słowo Ciałem staje, mocą swojej cudownej sprawy. Nędze świata precz odmiata, a płaczliwe jęczenia, w dzięków głosy, pod niebiosy, i w wesele zamienia. Skąd dziś wszyscy weseli, wyśpiewują Anieli: „Niechaj chwała Bogu będzie w niebie, a na ziemi pokój ludowi“.
Patriarchów świętych upragnione, spełniło się oczekiwanie, kiedy Słowo z Panny narodzone, dopełniło wszystkich żądanie. Gwiazda, nowa Jakubowa, wypuściła promienie: ciemne błędy gasząc wszędy, światła czyni zjawienie. Skąd dziś każdy z Anioły, wyśpiewuje wesoły: Niechaj chwała itd.
Już prorockich przepowiedzeń skutki, odmieniły świat cały mile. Oddalając uprzykrzone smutki, przywróciły wesołe chwile. Wszędy echo brzmi z pociechą, że z daru Zbawiciela, upewnienie o zbawienie, dopełniło wesela. Więc z niebieskimi szyki; wydajmy dziś okrzyki: Niechaj chwała itd.
[54] Niebo, dzisiaj z ziemią połączone, wyśpiewuje wdzięczności pienie, dzięki Bogu czyni nieskończone, za zjawione ludziom zbawienie. Radość nasza z Mesyjasza, i wszystkiemu stworzeniu, że Pan chwały śmierci strzały, skruszył w swym narodzeniu. Brzmijże, świecie, wesoło, wydaj rozgłos wokoło: Niechaj chwała itd.
Aby człowiek Bogiem był nazwany, Jego postać Bóstwo przybrało. By nie brząkał niewoli kajdany, Słowo Ojca Ciałem się stało. Sługa z Pana, ach odmiana! Niesłychane przykłady, by z wdzięczności dla miłości, człowiek w Boga szedł ślady. Więc niech pienia odgłosy, idą aż pod niebiosy: Niechaj chwała itd.
Uczynione z Twej miłości związki, Bóstwa Twego z naszym rodzajem, sprawiły nam ścisłe obowiązki, byś miłowan od nas był wzajem. Dajże, Panie, me kochanie, by ogniste pożary, w sercach trwały na wiek stały, byś był kochan bez miary. Nuż i teraz z miłości, wyśpiewujmy z radości: Niechaj chwała itd.
