Przejdź do zawartości

Na pysznego przypada co ciężkiego

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Na pysznego przypada co ciężkiego
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

207. Na pysznego przypada co ciężkiego.

Jeden kupiec gdy z kupią jął,
Konia z osłem przy sobie miał,
Na osła był wiele włożył:
Potykał sie, ledwo ściężył.
A gdy sie barzo zmordował,        5
Już stękając, kania żądał:
„Jeśli mię chcez mieć żywego,
„Weźmi część brzemienia mego!“
Koń nic nie wziął, jeszcze się śmiał;
Osial więc zdechł i tam zostal.        10
Więc kupiec ony brzemiona

Wszystki przełożył na konia.
Tamo więc koń obciążony,
Tęskniąc sobie pod brzemiony,
Na swoję pychę narzekał:        15
„Alboć-em ja był oszalał?
„Chcąc niewielkiej prace nić,[1]
„Nie chciałem osłowi ulżyć;
„Toż niosę ciężkość oboję
„I skórę jego na sobie“.        20
Którzy niższych nie wzmagają,
Upadać im dopuszczają,
Sami więc brzemiona noszą.
Acz nie radzi, ale muszą.





  1. W pierwodruku: nydź.




Laur. Vana: D (138) De equo et asino. H 177 Ἵππος ϰαὶ ὄνος. C (205) Kuoň a wosel. — FE (24) O koniu z osłem. — Rej, Zw. IV, 50 Spólny ratunk. — Błażewski 18 Lżej, gdy ręka rękę umywa. O ośle i koniu. — EW 6 Osieł i koń. — Jakubowski 102 Koń i osieł (L VI, 16 Le cheval at l'âne).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.