Na pysznego przypada co ciężkiego

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Na pysznego przypada co ciężkiego
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[411]

207. Na pysznego przypada co ciężkiego.

Jeden kupiec gdy z kupią jął,
Konia z osłem przy sobie miał,
Na osła był wiele włożył:
Potykał sie, ledwo ściężył.
A gdy sie barzo zmordował, 5
Już stękając, kania żądał:
„Jeśli mię chcez mieć żywego,
„Weźmi część brzemienia mego!“
Koń nic nie wziął, jeszcze się śmiał;
Osial więc zdechł i tam zostal. 10
Więc kupiec ony brzemiona

Wszystki przełożył na konia.
Tamo więc koń obciążony,
Tęskniąc sobie pod brzemiony,
Na swoję pychę narzekał: 15
„Alboć-em ja był oszalał?
„Chcąc niewielkiej prace nić,^[1]
„Nie chciałem osłowi ulżyć;
„Toż niosę ciężkość oboję
„I skórę jego na sobie“. 20
Którzy niższych nie wzmagają,
Upadać im dopuszczają,
Sami więc brzemiona noszą.
Acz nie radzi, ale muszą.

↑ W pierwodruku: nydź.

[412] Laur. Vana: D (138) De equo et asino. H 177 Ἵππος ϰαὶ ὄνος. C (205) Kuoň a wosel. — FE (24) O koniu z osłem. — Rej, Zw. IV, 50 Spólny ratunk. — Błażewski 18 Lżej, gdy ręka rękę umywa. O ośle i koniu. — EW 6 Osieł i koń. — Jakubowski 102 Koń i osieł (L VI, 16 Le cheval at l'âne).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.

[1] W pierwodruku: nydź.

[1]