Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye/Do Kasie (VI)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Mikołaj Sęp Szarzyński (autorstwo niepewne)
Tytuł	Do Kasie
Pochodzenie	Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1903
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego pod zarządem J. Filipowskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[69]

LXXVI*.

DO KASIE.

Jako się raduje żeglarz utrapiony
Godzinie tej, którą ustawa szalony
Wiatr, co wielkie morze burzył, i straszliwe
Chmury odkrywają słońce pożądliwe:

Tak się ja też tej to godzinie raduję,
W którą dokończenie przeciwko mnie czuję
Twych gniewów^[1], o moje jedyne kochanie!
O nadobna pani! me wdzięczne staranie!

Już zaś we mnie znowu nadzieja ożyła,
Wątpliwość umarła, która mie trapiła,
I przywróciło się wesele prawdziwe,
Żal z frasunkiem zginął i myśli teskliwe^[2].

Już mi na twarz twoję nadobną nie bronisz
Patrzać i mówić już ze mną się nie chronisz;
Niestetyż! toć jeszcze nie dostawa wiele,
Abym to już mógł rzec: szczęśliwem ja, śmiele.

[70]

Przemożna bogini na ziemi, na niebie,
Wenus! tego ja dziś pożądam od ciebie,
Abyś nas twem ogniem paliła społeczuiespołecznie^[3],
A szkodliwa zwada niech przepadnie wiecznie.

1. W rękopisie: twe gniewy.
2.  teskliwy — tęskny, tęskniący (opracowane na podstawie Słowniczka).
3.  społecznie — razem (opracowane na podstawie Słowniczka).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Mikołaj Sęp Szarzyński.