Meandry/279
< Meandry
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Meandry |
| Podtytuł | Strzępy myśli rozwianych |
| Wydawca | Michał Arct |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Gdy z ziemi czyje odlata
Skończone życie,
To więc mówicie:
Że owa dusza skrzydlata,
Gdzieś do lepszego mknie świata,
W jasnym błękicie.
Ach! Byt nasz, długiemi laty
W łzach trwa i gnębi nas trwogą!
Lecz, jestże ziemia tak srogą
Knieją zatraty,
Że, od niej, inne już światy,
Lepszemi tylko być mogą?
I czy nas na tej dolinie
Sam pobyt, aż tak wyświęci,
Że nawet, choćby wbrew chęci,
Mamy być stąd już jedynie
W nadgród świątynię
Na skrzydłach wzięci?
Z życiem, ku gwiazd gdzieś otchłani,
Odejdą ci tylko, którzy,
Gdy byt na ziemi ich znuży,
Od pokus jej oderwani,
Czynem zaświadczą, że na niej
Być nie chcą dłużej.
