Maroderka (Pol, 1921)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wincenty Pol
Tytuł	Maroderka
Pochodzenie	Pieśni Janusza
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Literacka w Krakowie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[136]

MARODERKA^[1]

Panieneczko! Litwineczko!
 Stój-że duszko! — stój!
Ja znużony, a spędzony^[2]
 Kary konik mój.       4

Dla mnie mléka, dla konika
 Proszę owsa snop;^[3]
Konik w trawce, ja przy ławce
 Spocznę^[4] u twych stóp.       8

My ułani, moja Pani,
 Walczém za kraj nasz:
Ach, nie^[5] zgrzeszysz, gdy pocieszysz,
 I całuska dasz!       12

Z zorzą ranną, moja panno,
 Gość cię rzuci twój;^[6]
Ponad Niemnem, w borze ciemnym,
 Poczną strzelcy bój.       16

Nie zjeść w kaszy koroniaszy^[7],
 Byle koń nasz^[8] zdrów!

[137]

Od tej szabli porwą djabli
 Tych zielonych^[9] psów!       20

A gdy męsko i zwycięsko
 Wróciém do swych rzek,
Wśród spoczynku, przy kominku,
 Bajać będziem^[10] wiek:       24

O tych krajach, o zwyczajach,^[11]
 I o puszczach tych,
I o Litwie, i o bitwie,
 I o oczkach^[12] twych!       28

1. MARODERKA. Nagłówka tego niema w R tylko II. —
   Piosnka marodera; tak nazywano (z francuskiego maraud) żołnierza chorego, lub włóczącego się pod pozorem choroby.
2. w. 3 spędzony = zgoniony, zmęczony.
3. w. 6 w R: Daj owsiany snop.
4. w. 8 w R: Legnę.
5. w. 11 Ach, nie, w R: Wszak nie.
6. ww. 13—14 w R: Gdy zaświta, trąba wita,
    Porzuci cię gość twój.
7. w. 17 Koroniarzem, lub Koroniaszem, nazywano obywatela z Korony, w przeciwstawieniu do mieszkańców W. X. Litewskiego.
8. w. 18 koń nasz, w R: koń mój.
9. w. 20. Mundur rosyjskiego żołnierza był koloru ciemno-zielonego.
10. w. 24 Bajać będziem, w R: Będziem bajać.
11. w. 25 w R: I o krajach i zwyczajach.
12. w. 28 w R: I o oczach.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenty Pol.