Zrzucać,
dok. Zrzucić; strącać na dół, spychać, rzucać z góry na dół; zsadzać, zwalać z siebie, rzucać na ziemię: koń
z-ił jeźdźca; zdejmować z siebie prędko, zwlekać odzienie jakie:
z. suknię duchowną = przestawać być księdzem;
z. sierść, zęby, rogi = ronić;
z. pokarm spożyty = zwracać go z powrotem ustami, rzygać, wymiotować;
z. most = przerywać, znosić, rozbierać; o kobiecie, o samicy: ronić płód niedonoszony;
z. kogo z godności, z urzędu, z tronu = pozbawiać go ich, składać, usuwać;
z. co w kupę = rzucając skupiać, zwalać;
z. kontrakt, umowę = łamać je, wyłamywać ś. z nich, nie dotrzymywać ich;
z. ś., być zrzucanym;
z. ś. z czego, uwalniać ś. z czego;
z. ś. z kontraktu = nie dotrzymywać go;
z. ś. na co, na kogo, składać ś., dawać składkę.
Strona w Wikisłowniku
