M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Zatykać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Zatykać, dok. Zatkać; wtykając zapełniać, zapychać: z. dziurę, szczelinę, otwór; wtykając zamykać, zaszpuntowywać, zakorkowywać: z. beczkę, butelkę; zawalać, zapychać, zatamowywać; wtykając umocowywać, nasadzać, aby sterczało; zakładać za co: z. ręce za pas, pióro za ucho; z. nos = zasłaniać nos ręką, chustką, aby nie czuć przykrego zapachu; z. komu a. sobie oczy = zasłaniać, aby nie można było patrzeć, aby nie widzieć; z. uszy = nie chcieć słuchać czego, być obojętnym na co; z. komu gębę = zmuszać do milczenia; z. kiszki = zamulać, wywoływać niestrawność; z. dziurę = zapełniać brak, niedostatek; z. kim dziurę = zmuszać go do trudnych, przykrych posług do wszystkiego; z. ś., być zatykanym; zawalać ś., zamulać ś., zapychać ś.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.