M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Zapalać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Zapalać, dok. Zapalić; niecić światło, zażegać ogniem, dawać obejmować płomieniem, podpalać; przen., wzniecać, podniecać, wzburzać, podnosić: z. wojnę, kłótnię; z. czyjąś odwagę, żądzę sławy; zagrzewać, podniecać, pobudzać, zachęcać kogo do jakiego czynu; z. cieleśnie = zajurzać, rozbestwiać; z. krew = rozgrzewać; zagrzewać aż do uniesienia, entuzjazmu; z. komu głowę = zawracać mu w głowie; z. wstydem, rumieńcem wstydu = zarumieniać, zawstydzać; z. sos, zupę = zaprawiać mąką zrumienioną w maśle; z. ś., zajmować ś. ogniem, zażegać ś., wybuchać płomieniem, przen., rumienić ś., czerwienić ś., kraśnieć; unosić ś. zapałem, wpadać w zapał; wpadać w uniesienie namiętne: z. ś. gniewem, miłością, nienawiścią, furją, wściekłością; z. ś. do czego, zaczynać namiętnie czegoś pragnąć; tracić równowagę ducha, nie umieć spokojnie rozmawiać; w med., zaogniać ś., zajątrzać ś.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.