M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Słuchać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Słuchać, pojmować słuchem, odbierać wrażenia słuchowe, nadstawiać ucho do słyszenia; s. kogo, czego, być mu posłusznym; s. kogo spowiedzi = spowiadać go; dawać posłuch komu, czemu, uważać na czyjąś mowę: wszystkich ś. radź, a jednego s-aj = stosuj ś. do jego rad, wskazówek; nie s. = nie zważać na to, co kto mówi; Bóg grzesznych nie s-a = nie zważa na ich prośby; miałem za to co s. = dostałem burę; król s-a posłów = udziela im posłuchania, audjencji; s. ucznia lekcji = przesłuchiwać dla sprawdzenia, czy ś. nauczył: s. profesora = chodzić na jego wykłady; s-ajno, ty! = ostre, pogardliwe zwrócenie ś. do kogoś; s-am pana = jestem na pańskie rozkazy; s-am jestem, uważam = uprzejme zwrócenie ś. dokogoś, jeśli ś. nie zrozumiało a. nie dosłyszało jego wyrazów, zamiast: co?, co takiego?


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.