M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Przypinać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Przypinać, dok. Przypiąć; przyszpilać, przytwierdzać, przyczepiać co do czego szpilką, sprzączką i t. p.; przen., przymuszać kogo, przyniewalać, przynaglać, znaglać; p. włosy = upinać; p. koniowi popręgu = ściągać; przen., p. komu popręgu = powściągać, ukracać, hamować kogo, uciskać kogo; p. komu rogi = romansować z jego żoną; ni przypiął, ni przyłatał = nie wiedzieć, co to ma znaczyć, do czego ma służyć, coś ni w pięć, ni w dziewięć, bez sensu, bez związku; przypiął kwiatek do kożucha = jedno do drugiego nie pasuje; przypiąć komu łatkę = żart uszczypliwy komu powiedzieć, odezwać ś. o nim złośliwie; p. ś., mocno ś. do czego przyczepiać, uczepiać ś, przypijać ś.; przen., opierać ś. o co, sięgać czego.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.