Mówić, objawiać swoje myśli wyrazami, używać daru słowa, prawić, rozprawiać, rozwodzić ś., mieć mowę;
m. o kim, o czym = mieć kogo, co za przedmiot rozmowy, opowiadać;
m. z kim = rozmawiać;
m. za kim = wstawiać ś., przemawiać;
m. do kogo = przemawiać, odzywać ś.;
m. komu = przekładać, wyjaśniać, wykładać; robić wymówkę;
m. komu = zalecać, rozkazywać;
m. z kim, za kim, po kim = powtarzać (
m. za panią matką pacierz = powtarzać cudze myśli);
m. o kim, o czym = odzywać ś., wyrażać ś.;
m. na kogo = zmawiać, zwalać; wyrażać myśl pismem (prawo mówi, pismo mówi, historja mówi, mówi mi w liście); wyrażać myśl znakami (niemi mówią znakami); wyrażać ś., objawiać ś., manifestować ś. (serce mówi, sumienie mówi);
m. po francusku, po niemiecku = umieć mówić, władać tym językiem;
m. co komu do ucha, na ucho = w sekrecie, w tajemnicy, szeptać;
m. jak z książki = płynnie, uczenie;
m. komu ty = tykać go;
m. na wiatr = bez zastanowienia;
m-i, co mu ślina do gęby przyniesie = byle co, bez zastanowienia; coś mi
m-ło = ostrzegało;
m. przez zęby = niechętnie;
m. pacierz, rotę przysięgi, wiersze, lekcję = odmawiać, powtarzać za kim, recytować; różnie o tym
m-ią = różne chodzą wieści;
m. zdanie = wypowiadać;
m. kazanie, mowę = wygłaszać; niema co
m. = nie da ś. zaprzeczyć, niema nic do zarzucenia; prawdę mówiąc = mówiąc szczerze, otwarcie; co tu
m.! = rzecz to pewna, nie podlegająca roztrząsaniu; tak to nie
m-ię! = tak to co innego; mówiący = wymowny, dający do myślenia, rozumny; tłómaczyć a. robić wymówkę, przestrzegać (mówiłem ci!).