M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/1. Ton

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne T – wykaz haseł
T – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Ton, gr., dźwięk, głos, brzmienie, akcent, gatunek głosu; sposób wyrażania ś.; sposób życia, obejścia ś., zwyczaj towarzyski; koloryt obrazu a. ryciny; w muz., dźwięk, ściśle oznaczonej wysokości: cały t., pół t-u; podnieść, obniżyć o ½ t-u; tonacja: z jakiego tonu zacząć śpiewać?, a także odległość między dwoma klawiszami lub dźwiękami, przedzielonemi trzecim; siła muskularna; nadawać t. = być wzorem w odzieży, w zabawach, w postępowaniu; sposób mówienia, postępowania; przybierać t. a. t-y = stawać ś. pysznym, powziąć chęć imponowania; spuścić z t-u = spokornieć; z innego t-u śpiewać = stawiać wymagania wyższe a. niższe, stosownie do okoliczności; w dobrym t-ie = jak być powinno, wytwornie, elegancko, gustownie.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.