M. Arcta Słownik Staropolski/Wytoczyć

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	W – wykaz haseł W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[846]

 Wytoczyć, niedok. wytaczać, 1) wysunąć, wytknąć, wyścibić (W. język); 2) wysnuć, wydobyć (pająk wnętrzności własne z siebie wytacza); 3) wywrzeć (W. swój impet na nieprzyjaciela); 4) W. wojsko = wyprowadzić gromadnie; 5) wygryźć, wydrążyć (robaki co wytaczają); W. się, 1) wyledz, wyruszyć (W. się z wojskiem na nieprzyjaciela, w pole; wytoczyli się a zabieżeli mu drogę = wysypali się); 2) wytoczyło się co do ludzi = wyszło na jaw, na świat.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.