Kto rad szczebiece, wszytko wymiece

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Kto rad szczebiece, wszytko wymiece
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[326]

138. Kto rad szczebiece, wszytko wymiece.

Sroka, bacząc swą postawę,
Prędki język i wymowę,
Ku orłowi przyleciała,
Aby mu się przykazała.
A bujno przed nim stanęła,       5
Wymownie mówić poczęła:
„Królu miły! możeli być,
„Chciałaćbych rada posłużyć.
„Mamci swe wszytki dostatki,
„Cudne piersi, język prędki:        10
„Pośleszli mię gdzie w poselstwie,
„Sprawięć wszytko barzo czerstwie“,
Orzeł jej rzekł: „Sroczko miła!
„Cudnaś dosyć i wspaniła;
„Jednożci się tego wstydzę,        15
„Iż cię mówną bardzo widzę;
„Mówniciem obyczaj mają:
Nic w sobie nie zachowają;

„Tak, coby tu usłyszała,
„Wszytkoby wyświegotała”. 20
Bo królewscy tajemnicy
Mają być stateczni wszyscy,
By w nich nie był smysł niewieści,
Które rady noszą wieści.

[327] Abstemius 26 De aquila et pica. — FE (112) O sroce z orłem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.