W odpowiedzi Nowej Pressie na artykuł pod tymże napisem.
W trumnie złożona kamiennej
Leży z otwartą powieką,
A nad nią trumniane wieko
I grobu kamień. Płomienny
Błyszczy się napis na ścianie:
— „Umarła i już nie wstanie!“
Nad grobem lampa się pali,
Chorym migocąc płomieniem;
Nad zimnym grobu kamieniem
Czuwa straż wsparta na stali,
Myślą tą słodząc czuwanie:
— „Umarła, i już nie wstanie!“
Cisza w kościele. Na chórach
Milczą potężne organy;
W cieniu blask lampy wiedźmiany
Po kolumn pełza marmurach;
Puhaczów słychać wołanie:
— „Umarła, i już nie wstanie!“
A jednak głos jakiś słyszy
Czujne grobowych straż ucho,
Tętniący z trumny tej głucho
W milczeniu północnej ciszy,
Jak serca żywego bicie,
Co tętnem swem stwierdza życie.
Więc kiedy kury zapieją,
To groza pada na straże,
I w trwodze bledną ich twarze,
I w strachu serca ich mdleją,
Z ich piersi głos się wyrywa:
— „Zaprawdę! żywa jest! żywa!“
— Oto komedya ta krwawa,
Którą przed trumną ofiary,
Grają piekielne trzy mary,
Z łez naszych jest jej wystawa.
Autorem: krzywda swobody,
I gwałt! — Klaskajcie narody!
