Kochajmy się (Engeström Benzelstierna)
| Dane tekstu | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Kochajmy się | |
| Wydawca | Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk | |
| Data wyd. | 1898 | |
| Miejsce wyd. | Poznań | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| ||
| Indeks stron | ||
„KOCHAJMY SIĘ.“
TOAST
WYGŁOSZONY
W POZNANIU DNIA 15 GRUDNIA 1898.
Dawnemi czasy, — w naszych dziadów kole,
W wesołem gronie — przy biesiadnym stole,
Kiedy złociste krążyły puchary,
Tam pieśń zawodził — zawsze lirnik stary.
Słuchano starca, — bo on serca stroił,
Poezyą duszy — i wspomnieniem poił, —
A tak mu rzewnie ta lirenka grała,
Że wszystkie serca w jeden akord zlała!...
I ztąd po ojcach w narodzie zostało,
To, co im wówczas w tej piosence grało, —
Że miłość bratnia w prastarym zwyczaju,
Spuścizną naszą jest w ojczystym kraju! —
Minęły wieki, — minął czas swobody, —
Zamilkły pieśni i ustały gody,
A krwią i łzami w pochodzie żałoby —
Od wieków smętne ubieramy groby.
Ale na grobach generacya nowa
Podnosi jeszcze te toastu słowa, —
To „Kochajmy się!“ tak u nas serdecznie
Zwyczajem ojców, — powtarzane wiecznie, —
A pod tem hasłem wesoło,
Kielich nasz krąży w około!
∗ ∗
∗ |
Myśmy tu dzisiaj w poważnym nastroju
Świątecznej chwili i w ducha pokoju
Zasiedli kołem do wspólnej biesiady, —
Bo my dziś pono polskie święcim „dziady,“ —
Bo duch nad nami przed wiekiem poczęty,
Melodyą słowa dziś już wniebowzięty,
Duch nieśmiertelny, wywołany cieniem,
Schodzi na ziemię i świeci wspomnieniem!
A pieśni jego nam w duszy śpiewają,
Melodye święte i widzeniem wstają
Wieńcząc, by gwiazdy w niebiańskiej koronie,
Wieszcza polskiego — na geniuszów tronie!...
Starcem dziś stając przy wspomnień kurhanie,
W chwili obrzędu na cmentarnym łanie,
Jam zaklął ducha!... już Go widzę z dali
Jako tu schodzi — do świątecznej hali.
I zmartwychwstały tu pomiędzy nami
Żyje i śpiewa w nas Wieszcza słowami, —
Tem słowem, które — ducha ideałem
Stało się naszem i ojczyzny ciałem, —
Ideą, którą natchniony
Spajał serc polskich miliony!
∗ ∗
∗ |
Więc w tej idei, dziś harmonią świętą
Z duszy i z serca niosąc myśl podjętą,
Przed cieniem Mistrza uchylając czoła,
Podnoszę puhar ojczystego koła
Miłości słowem natchnionem:
„Kochajmy się“ serc milionem!
„Kochajmy się“ w ojców domu
Pomimo troski i gromu,
Uczuciem, które nas koi, —
Ojczyznę wskrzesi i spoi! —
A jako lirnik wasz stary,
Piosenkę lejąc w puhary,
Sercem w serca wam ją złożę —
„Kochajmy się w Imię Boże!”
∗ ∗
∗ |
B * E.
