Kama Sutra/Miłostki osób posiadających wysokie stanowiska
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kama Sutra |
| Podtytuł | Prastare skrypty hindusów |
| Wydawca | „Księgopol“ |
| Data wyd. | 1933 |
| Druk | „Pol“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tytuł orygin. | कामसूत्र |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Król, ani wyżsi jego urzędnicy nie powinni poszukiwać miłostek w domach spokojnych obywateli.
Tryb życia ich albowiem, jest obserwowany i naśladowany przez cały naród.
Wielcy tego świata winni się wystrzegać jawności czynów, nielicujących z zajmowanem stanowiskiem lub wywołujących zainteresowanie i krytykę szerszego społeczeństwa.
Naczelnicy wiosek, osadzeni tam przez króla oficerowie, jak również urzędnicy, których obowiązkiem, jest nadzorować żniwa, powinni postępować z całą oględnością przy nawiązywaniu znajomości z mieszkankami tejże wioski.
Możliwość ściślejszych stosunków z wymienionemi kobietami, zachodzi zwłaszcza, przy robotach ogrodowych, przy żniwach, przy uprzątaniu domu, krótko mówiąc, przy tysięcznych okazjach wspólnego przebywania i wspólnej pracy osobników obojga płci.
Takie ułatwienia wykorzystują pasterze bydła w stosunku do dziewcząt zajmujących się dojeniem krów.
Oficerowie zaś i nadzorcy, którzy przemieszkują u wdów, kobiet bez zajęcia, lub opuszczonych przez własnych mężów, poufne stosunki będą z niemi utrzymywali.
Bywają tacy, którzy poszukują miłosnych awantur w mrokach nocy, gdy cała wioska pogrążona jest we śnie, lub na targach u wieśniaczek, które z dalekich stron przywiozły produkty na sprzedaż.
Podczas „świąt ósmego księżyca“ który nazywa się miesiącem Ashvina, jak również przy święcie Karttika, oraz przy wiosennych uroczystościach Caitra, kobiety z miasta i pobliskich wiosek tłumnie odwiedzają harem w królewskim pałacu.
Niektóre z tych niewiast, znane już służbie haremowej z widzenia lub uprzednich wizyt, zostają zatrzymywane na zabawie trwającej aż do rana. Przy tej sposobności przełożona haremu, ma sposobność dokładnego przyjrzenia się ich urodzie i oceny czy wspomniane niewiasty podobają się królowi. Upatrzonej wybrance, proponuje obejrzenie wszystkich osobliwości pałacu, ofiaruje się na przewodniczkę. W samej rzeczy, oprowadza ją wszędzie pokazując marmurowe baseny, rzeźbione wodotryski, ptaszarnie, mozaiki, rzeźby, obrazy oraz klatki z tygrysami i lwami.
Gdy znajdą się w ustronnym zakątku, gdzie nikt podsłuchać nie może prowadzonej rozmowy, przełożona haremu opowiada, że kroi ujrzawszy w tłumie gości tę wybrankę zakochał się w niej i pragnie ją pojąć za małżonką. Maluje w jej wyobraźni rozkosze żywota jaki będzie prowadziła w haremie, oraz wręcza cenne upominki, jakoby od króla pochodzące. Skoro wybranka owe dary przyjmie, tedy sprawa jest już zdecydowana i harem powiększa się o jedną osobę.
Jeżeli kobieta którą król pożąda, jest żoną kto tego z jego poddanych i nie chce rozłączyć się z swoim mężem, tedy król przy pomocy swych zaufanych tak intrygą pokieruje, iż poddany ów stanie się z innego powodu oczywiście, jakoby przestępcą.
W związku z tem oboje małżonkowie zostają wtrąceni ód więzienia, majątek ich zostaje skonfiskowany. Po pewnym czasie, pożądana przez króla niewiasta, wypuszczoną zostaje i zaliczoną do grona osobistych służebnic króla, który w ten sposób zdobywa sobie ostatecznie jej uległość.
Przytoczone powyżej środki zdobywania cudzych niewiast mogą być stosowane tylko w królewskich pałacach.
Ale król osobiście nie powinien nigdy wkraczać do domu innego człowieka.
Abhira, król Kotta został zabity w domu pewnego rzemieślnika.
To samo przytrafiło się królowi Jayasena i władcy Koshi, który został w podobnych okolicznościach stracony przez własnego poddanego.
W niektórych krajach, rozwiązłe obyczaje umożliwiają królom utrzymywanie stosunków z kobietami z poza haremu.
W Andhras, panuje zwyczaj, że młoda małżonka, dziesiątego dnia po ślubie składa osobiście ofiary królowi. Król bierze dary i niewiastę, następnie wypuszcza ją swobodnie.
W Vatsagulma, żony najwyższych dostojników spotykają się każdego wieczoru z królem i są do jego dyspozycji.
W Vidarba, wysoko urodzone niewiasty, spędzają cały miesiąc w haremie królewskim, w celu okazania mu tym sposobem swej wiernopoddańczości.
W Aparatakes, mieszczanie wysyłają królowi i ministrom do domu swe piękne żony, jako prezent do czasowego użycia.
W Surashtra, nakoniec, kobiety zarówno wiejskie jak miejskie udają się grupami, lub pojedyńczo do haremu jedynie poto, aby król swym wyborem którą z nich zaszczycił.
Także o tym przedmiocie zachowały się stare wersety, które brzmią jak następuje:
„Takie są środki, któremi zdobywa sobie król cudze niewiasty.
Ale monarcha dbający o dobro swego ludu, nie użyje tych środków nigdy.
Król, który zatryumfuje nad sześcioma wrogami[1] ludzkości, będzie panem całego świata.“
