Kama Sutra/Kobiety w haremie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kama Sutra |
| Podtytuł | Prastare skrypty hindusów |
| Wydawca | „Księgopol“ |
| Data wyd. | 1933 |
| Druk | „Pol“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tytuł orygin. | कामसूत्र |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Kobiety wchodzące w skład królewskiego haremu tak pilnie i surowo są strzeżone, iż rzadko kiedy oglądają twarz innego mężczyzny niż ich władca.
A ponieważ jest ich tak wiele, że jeden mężczyzna nigdy nie jest w stanie zaspokoić ich potrzeby, przeto uciekają się do przeróżnych sposobów, aby urozmaicić sobie nudny tryb życia w haremie.
Najbardziej ulubioną rozrywką jest przebieranie jednej z nich w męskie odzienie i uzupełnianie ich oznakami męskości, jak wąsami, brodą i t. p.
Równie wielką satysfakcję sprawia im oglądanie rzeźb wyobrażających męskie postacie i ozdabianie ich na wszelaki sposób.
Niektórzy królowie, odznaczający się miękkością serca i współczucia dla nich, zażywają medykamenty, wzmacniające męską wytrzymałość i starają się zaspokoić wszystkie.
Niektórzy zaś, utrzymują stosunki tylko z nielicznemi faworytkami, które zdołały pozyskać specjalne względy.
Pozostali wreszcie, wzywają do siebie kolejno każdą z niewiast.
Pomimo tego i pomimo bardzo srogiego dozoru, zdarzają się od czasu do czasu i w haremie, odwiedziny obcych mężczyzn, ułatwione przez pokojówki i służbą pałacową. Oczywiście, mężczyzna przedostaje się przez straże pod przebraniem kobiecem.
Mężczyzna, zanim się na tak ryzykowny krok odważy, upewnia się co do wielu okoliczności, któreby sprzyjały zachowaniu tajemnicy jego pobytu.
Ze strony niewiast haremowych nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo, gdyż w jakichkolwiekby stosunkach z sobą nie pozostawały, pojedna je natychmiast nadzieja niebywałej i emocjonującej zabawy.
Inaczej jest ze strażami i eunuchami, co do których należy przedsięwziąć wszelkie informacje i ostrożności. Ważnem tu będzie przedewszystkiem zapewnianie sobie odwrotu na wypadek odkrycia. Wszelkiemi wiadomościami w tej mierze, będą takiemu śmiałkowi służyć przedewszystkiem służebne-pośredniczki, od których zaproszenie otrzymał i które będą kierowały przemyceniem go przez kordon pałacowej straży.
Dzięki nim dzięki swej zręczności i odwadze przepędzi w haremie czas tak długi, na jaki zezwoli mu fizyczna wytrzymałość, oraz głowę pełną rozkosznych wspomnień cało wyniesie poza obręb pałacowych murów.
Sposobów przedostania się do wnętrza haremu, mimo najsurowszych straży, jest dość wiele.
Niektórzy przebywają tą drogą, jako też powrotną, ukryci wewnątrz przenośnego łoża. Najbezpieczniejszym jednakże sposobem przedostania się, jest uczynienie się niewidzialnym, do czego służy następująca recepta:
Należy zwęglić serce ichneumona tak aby przytem dym się nie wydzielał, oraz owoc trigonella i oczy węża. Popiół, tak otrzymany miesza się z ilością wody, która waży dokładnie tyle co powyższa masa.
Skoro się tem natrze oczy można chodzić gdzie się tylko podoba, bez obawy dostrzeżenia przez kogokolwiek.
Ponadto istnieją jeszcze inne sposoby zrobienia się niewidzialnym, przepisane receptami brahmanów z Duyana i Jogashiras.
Mężczyzna może przedostać się do haremu również, korzystając z uroczystości Ashvina, Karttika, lub Caitra, gdyż przy silnym natłoku odwiedzających niewiast, straż jest ustawicznie czemś innem zajęta.
Takie są sposoby przedostania się do haremu.
Natomiast w krainie Aparatakas, haremy do dzisiejszego dnia strzeżone są kiepsko i młodzi ludzie bardzo często przedostają się do wnętrza, w porozumieniu z kobietami mającemi prawo stałego wstępu.
Małżonki króla z Abhirru utrzymują stosunki potajemne z szyldwachami, nazywanemi tam Kshatriyas.
Małżonki królów Vatsagulmasu wzywają do siebie, przy pomocy posłanek mężczyzn, którzy im się podobają.
W krainie Vidharbas, synowie królewscy jawnie odwiedzają harem swego ojca.
W Strirajyas, mieszkanki haremu zapraszają do siebie krewniaków i przyjaciół.
W Gaudas, damy haremowe są do usług brahmanów, ich krewnych, służby i niewolników.
W Samdhara, służba, bracia mleczni oraz inne osoby tej samej klasy utrzymują jawne stosunki z haremem.
W krainie Himavati, młodzi awanturnicy często przerywają kordon straży i wpadają do haremu.
W krainie Vangas i Kalingas, brahmani za zezwoleniem króla nawiedzają harem, jakoby w celu ofiarowania poświęconych kwiatów małżonkom królewskim.
Nakoniec w haremie króla krainy Pracyas, panuje obyczaj, że na każdą grupę niewiast, składającą się z dziewięciu lub dziesięciu niewiast, przydziela się jednego mężczyznę, który ma za zadanie czynić wszelkie posługi.
Tak się dzieje u niewiast obcych.
Dlatego, każdy mąż winien strzec swej żony, jak oka w głowie.
Stare przepisy stanowią, że król winien straż nad haremem oddać tylko takim mężczyznom, którzy są całkowicie wolni od pokus cielesnych.
Ale ludzie ci, jakkolwiek osobiście nie ulegający żądzom, nie stanowią jeszcze dobrej gwarancji, gdyż dzięki strachowi lub chciwości innych mężczyzn mogą przemycać do haremu.
Dlatego też Gonikaputra do starych przepisów dodaje, iż dobra straż haremowa winna być nie tylko od pożądań cielesnych, ale i od strachu oraz chciwości wolna.
Vatsyayana przydaje jeszcze jedno wymaganie; często ludzie pod wpływem Dharmy starają się wkraść do haremu, a więc pod wpływem religji.
Datego straż haremowa winna nie podlegać również wpływom religji.
Skłonność kobiet do wiarołomstwa wypływa z następujących przyczyn:
Także i w tym przedmiocie istnieją przepisy zawarte w poniższych wersetach:
„Człowiek doświadczony, który na podstawie dawnych pism opanował środki któremi łatwo uwodzić cudze żony, nigdy nie zostanie przez własną oszukany.
Nikomu niewolno używać tych wiadomości do uwodzenia cudzych żon, gdyż to często do nieszczęść prowadzi i sprzeciwia się zasadom zwykłej Dharmy i Arthy.
Ta księga dla dobra wiernych napisaną została i tylko w tym celu aby dobrze swych żon strzec potrafili, a nie do uwodzenia.
