Panu swemu dajmy cześć rymy nowymi, Chwała Jego niechaj brzmi między dobrymi.
Niech się w Twórcy swym chełpią Izrahelczycy, Niechaj się królem cieszą swym Syończycy.
Imię Jego i tańce niech wspominają, I wodze tańców, mowne gęśli, śpiewają.
Pan bowiem lud swój wierny wielce miłuje, A ciche wszytkiem dobrem rad opatruje;
Dobrzy będą widzeni w wielkiej zacności I użyją w mieszkaniach swoich radości:
W ich uściech Pańska chwała, w ręku waleczny, Ogromny będzie łyskał miecz obosieczny,
Aby krzywd na poganach swoich się mścili, A wielkomyślną hardość w ziemię tłoczyli;
Aby królom ich kładli na nogi pęta, A w okowach chowali przednie książęta;
Aby wedle pisanych praw je sądzili, A wierni sławy wiecznej ztąd dostąpiii[1].
_t.3_261.jpeg){kind=link}
_t.3_262.jpeg){kind=link}
