Grób Potockiej (Mickiewicz, 1929)
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Grób Potockiej |
Pochodzenie | cykl Sonety krymskie Poezje (1929) tom I |
Wydawca | Gubrynowicz i Syn |
Data wyd. | 1929 |
Druk | W. L. Anczyc i Spółka |
Miejsce wyd. | Lwów |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały zbiór |
Indeks stron |
CXVI
GRÓB POTOCKIEJ[1] W kraju wiosny, pomiędzy rozkosznemi sady,
|
- ↑ Niedaleko pałacu Chanów wznosi się mogiła, w guście wschodnim zbudowana, z okrągłą kopułą. Jest powieść między pospólstwem w Krymie, że ten pomnik wystawiony był przez Kerim Giraja dla niewolnicy, którą nadzwyczajnie kochał. Niewolnica miała być Polką, z domu Potockich. Autor uczenie i pięknie napisanej Podróży po Krymie, Murawjew Apostoł utrzymuje, że powieść ta jest bez zasady i że grobowiec kryje zwłoki jakiejś Gruzinki. Nie wiemy, na czem opiera swoje mniemanie; bo zarzut, że Tatarowie w połowie ośmnastego wieku tak łatwo niewolnic z domu Potockich uprowadzać nie mogli, nie jest dosteczny. Wiadome są ostatnie zaburzenia na Ukrainie, skąd niemało ludu uprowadzono i sprzedano sąsiednim Tatarom. W Polsce liczne są familje szlacheckie imienia Potockich i wspomniana branka niekoniecznie mogła należeć do możnego domu dziedziców Humania, który najazdom tatarskim i rozruchom kozackim mniej był dostępnym. — Z powieści gminnej o grobowcu bakczysarajskim poeta rosyjski Aleksander Puszkin z właściwym sobie talentem napisał powieść Fontanna Bakczysarajska.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.