Głos wdzięczny z nieba wychodzi (1904)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Głos wdzięczny z nieba wychodzi |
| Pochodzenie | Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych |
| Redaktor | Karol Miarka |
| Wydawca | Karol Miarka |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Mikołów — Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały dział IV |
| Indeks stron | |
Głos wdzięczny z nieba wychodzi, * Gwiazdę k'nam nową wywodzi, * Która rozświeca ciemności, * I odkrywa nasze złości.
Z różdżki Jesse kwiat zakwita, * Który zbawieniem świat wita; * Pan Bóg zesłał Syna Swego, * Przed wieki narodzonego.
Ojcowie Tego czekali, * Tego Prorocy żądali, * Tego Bóg światu
miał zjawić, * Od śmierci człeka wybawić.
Którego, aby wąż zdradził, * Z rajskich rozkoszy wysadził, * Skusił by z drzewa rajskiego, * Skosztował zakazanego.
Przez co był z raju wygnany, * I na wieczną śmierć skazany; * Lecz Pan użalił się tego, * Myślił o zbawieniu jego.
Wnet Anioł Pannie zwiastował, * O czem Prorok prorokował, * Iż
miał powstać Syn zacnego, * Plemienia Dawidowego.
Weselcie się ziemskie strony, * Puściwszy niebieskie trony, * Bóg
idzie na te nizkości, * Z niewymownej Swej litości.
Weselcie się i Anieli, * A bądźcie z tego weseli, * Że się nam Bóg w ciele stawi, * Ten upadek nasz naprawi.
Weselcie się wszyscy Święci, * I wy ludzie smutkiem zdjęci, * Idzie na świat Odkupiciel, * Strapionych wszystkich Zbawiciel.
Wesel się stary Adamie, * Wesel się i Abrahamie, * Już wstaje twe pokolenie, * Wszystkich narodów zbawienie.
Wesel się i ty Dawidzie, * Oto Król do ciebie idzie, * Który na tronie twym siędzie, * Na wieki królować będzie.
Weselcie się i dziateczki, * Matki i cne panieneczki! * Oto Panna
Syna rodzi, * Niech ta wieść wszystkich dochodzi.
Którą Archanioł pozdrowił, * A te słowa do Niej mówił: * Zdrowaś bądź pełna światłości, * Porodzisz Syna w czystości.
Panna gdy to usłyszała, * Pokornie odpowiedziała: * Otom służka Pana mego, * Stań się według słowa Twego.
Szczęśliweż to ukorzenie, * Które dało nam zbawienie, * Serce Panny zniewoliło, * Boga z nieba wywabiło.
Przez Twą pokorę żądamy, * Niech tej łaski doznawamy, * By nam grzechy nie szkodziły, * Od Boga nas nie dzieliły.
Zjednaj nam u Syna Twego, * Zbawiciela świata tego: * Czystość,
miłość i pokorę, * Naszą gładzącą niestworę.
Daj nam pozbyć, co jest złego, * Daj dojść dobra najwyższego, * Przez pokorę nas takową, * Wpraw w społeczność Jezusową.
Zobacz też[edytuj]
