Encyklopedyja powszechna (1859)/Antyspazmatyczne środki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Antyspazmatyczne środki |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Antyspazmatyczne lub Antyspazmodyczne środki, lekarstwa przeciw spazmom używane, to jest takie, które posiadają własność modyfikowania bezpośrednio pewnych zmian w innerwacyi. Zdaje się, że działanie ich polega na pobudzaniu i wzmacnianiu układu nerwowego. Te środki regulują działanie tego systematu, uśmierzają ból i uspokajają rozdrażnienia, a przecież nie sprowadzają odrętwienia, jak narkotyki. One zmniejszają ruchy konwulsyjne, jeżeli przyczyną takowych nie jest zapalenie systematu mózgowego. W ogólności działanie ich tém jest wyraźniejsze i skutki tem prędzej następują, im wyższy jest stan osłabienia i rozdrażnienia chorego; lecz w razie stanu zapalnego któregokolwiek organu ważniejszego, użycie ich jest szkodliwe. Największa liczba leków tego rodzaju odznacza się zapachem i wysokim stopniem lotności części ich składowych, wywierających działanie. Najważniejszemi środkami antyspazmatycznemi są: ambra szara, strój bobrowy, piżmo, olej zwierzęcy Dippela, melissa, liście i kwiat pomarańczowy, korzeń kozłkowy, kwiat lipowy, olejki lotne, kamfora, indygo, asa foetida, etery, chlorek cynku, cyanek żelaza, tlenki bizmutu i cynku, siarczan miedzi amonijakalny i t. d. Największa liczba środków antyspazmatycznych nie objawia działania trującego, a z tego powodu organizm przez ciągle użycie do nich się przyzwyczaja i one nań przestają działać, dla tego też, gdy jeden środek okazuje się nieskutecznym, użycie innego bardzo często sprowadza skutek pożądany.
