Encyklopedyja powszechna (1859)/Anekdota
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Anekdota |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anekdota (z greckiego: anekdoton, rzecz jeszcze nie ogłaszana, a wiec: nowina), tak nazywano w starożytności rzeczy, które pismem ogłoszone niebyły. Dziejopis Prokopjusz wydał pod tym tytułem swoje: Dzieje tajemnicze i czasów Justynijana. Od wynalazku druku oznacza się tém mianem pisma starożytne lub ich ułamki, które po raz pierwszy wychodzą na widok publiczny. Zabytki tego rodzaju z piśmiennictwa rzymskiego i greckiego, znajdują się w dziełach Muratorego, Wolffa, Villoisona, Kramera i t. d. — Anegdota, nazywa się w życiu codziennym krótką powiastką, opowiedzianą zwięźle, która słuchaczy dowcipnem i niespodzianym rozwiązaniem bawi i rozśmiesza.
