Encyklopedyja powszechna (1859)/Amurat IV
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amurat IV |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amurat IV, w 1623 r. otrzymał koronę po złożonym z tronu stryju swoim Mustafie. Niezachwianą stałością charakteru potrafił przywrócić spokojność, a korząc buntowników, nie oszczędzał nawet tych, którym tron był winien. Na Persach w 1638 r. zdobył niesłychanie ważne i bogate miasto Bagdad; poprzednio zaś jeszcze w 1633 r. wojska jego wraz z Tatarami wpadły na Ruś. Tatarów wszakże pod Sasowym rogiem w d. 4 Lipca pobił hetman wielki koronny, Stanisław Koniecpolski, a Turkom, choć pięćkroć liczniejszym, pod Kamieńcem Podolskim w 11,000 wojska w warownym obozie laki dał odpór, że ochotę do zaczepki stracili. Amurat IV chętnie téż przystał na zawarcie pokoju, całą winę, gdy wojska polskie na granicy wołoskiej stanęły, składając na Abassi, paszę erzerumskiego. Wieś Studziennica, choć tylko samo chłopstwo w niej się broniło, a zapasów wojennych nie miało prawie żadnych, trzy dni wstrzymała w tej wojnie natarcie tureckie. Pokojem zawartym z Turcyja zawarowano, żeby Tatarzy z pól Białogrodzkich byli rugowani, Wołochy, Multany i Siedmiogród, z których Amurat chciał zrobić paszaliki tureckie, iżby zostały w dawnym kształcie. Abassi, podżegacz wojny, czyn ten głową swoją przypłacił. Sam sułtan skończył niespodziewanie w 1640 r., licząc dopiero 31 lat wieku, kiedy właśnie po wzięciu Bagdadn można się było spodziewać, że zdobycze swoje jeszcze daleko rozprzestrzeni.
