Przejdź do zawartości

Encyklopedyja powszechna (1859)/Amico (Ludwik)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor anonimowy
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Amico (Ludwik)
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Amico (Ludwik hr. Castellalfero), dyplomata włoski, ur. 1757 r. w Asti, nauk słuchał w uniwersytecie Gettyngskim, karyjerę dyplomatyczną rozpoczął pod królem sardyńskim Wiktorem Amadeuszem III, który powierzył mu poselstwo do Neapolu, następnie do Wiednia. W 1798 r., kiedy Francuzi obsadzili Piemont, Amico był posłem sardyńskim w Berlinie, a jako gwałtowny przeciwnik nowego porządku rzeczy nie prędzej powrócił do swego kraju, aż gdy mu zagrożono konfiskatą majątku i wpisaniem go do listy wychodźców. Powróciwszy w skutek tego do Turynu, jako prawdziwy dyplomata wnet zaprzyjaźnił się z dworem księżnej Borghese, której nawet został szambelanem; w 1810 r. wysłany był do Paryża dla assystowaniu uroczystości ślubnej Napoleona. Zaledwie jednak upadek cesarstwa był prawdopodobnym, Amico przezornie powrócił do dawnej dynastyi, która poruczyła mu poselstwo przy dworach toskańskim, Lukki i Parmy. Um. 1832 r. we Florencyi: na nim wygasł jeden z najstarożytniejszych rodów włoskich.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: anonimowy.