Encyklopedyja powszechna (1859)/Almanzor
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Almanzor |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Almanzor (Abu-dżafer-Abdallah-ben-Mohammed-al-Mansur), był drugim kalifa z dynastyi Abassydów, panował od 754—775 r. Krwawe bitwy, morderstwa, wiarołomne intrygi i zdrada utorowały Almanzerowi drogę do władzy, po objęciu której zajął się czynnie wytępianiem sekt przeciwnych Islamizmowi, a szczególniej chrześcijan syryjskich, których niemiłosiernie uciskał. Pomimo wrodzonej sobie srogości opiekował się naukami, kazał przetłómaczyć z Syryjskiego Elementa Euklidesa, ułożył koran i tak był zamiłowanym w architekturze, iż nie zważając na szemranie narodu wydawał bajeczne summy na przyozdobienie Bagdadu, stałej swej rezydencyi. Obok miłości do nauk i sztuk pięknych zachowywał nadzwyczajną prostotę w życiu i nieskażoną czystość obyczajów. Umarł w 63 r. życia, podczas pielgrzymki do Mekki.
