Encyklopedyja powszechna (1859)/Almanach
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Almanach |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Almanach (wyraz arabski, złożony z przedimku al i rzeczownika manach, pogoda, czas, stan powietrza); tak początkowo nazywano kalendarze, które obejmowały prócz przedmiotów kalendarzowych, także i przepisy na różne działania, prace i przypadki, a to stosownie do położenia gwiazd i przepisów astronomicznych. Wyraz ten zastępuje dotąd nazwę kalendarza. Później zwano Almanachami książkę, wydawaną zwykle około nowego roku, literaturze nadobnej, poezyi, a niekiedy rzeczom poważniejszym poświęconą, zalecającą się ozdobném wydaniem, tak przez staranność typograficzną, jako też przez dodanie nót i rycin. Taki Almanach wydaj w Lublinie w r. 1815 Klemens Urmowski; p. n. Almanach Lubelski na rok 1815, dla amatorów literatury ojczystej (w 12-ce str. 135). Odtąd almanachy nazywano noworocznikami (ob. Noworocznik).
