Encyklopedyja powszechna (1859)/Alloxan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alloxan |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alloxan, C8H2N2O8, jeden z wielu pochodników kwasu moczowego, i z niego się otrzymuje przez działanie stężonego kwasu azotnego, lub mieszaniny chloranu potażu z kwasem solnym. Ciało stałe łatwo rozpuszczalne w wodzie, krystalizujące w ośmiościany, zawierające 2 jedn. wody, gdy kryształy wydzielają się z roztworu gorącego; z zimnego zaś są słupami zawierającemi 8 jedn. wody krystalizacyi, którą w 150° —160° utrącają. Roztwór alloxanu ma smak metaliczny, na skórę puszczony plami ją czerwono, zostawiając po sobie niemiły zapach; czerwieni papier lakmusowy chociaż nie ma własności kwasowych, nie łączy się bowiem z zasadami. Alkalija zamieniają go na kwas alloxanowy, ciała utleniające na mocznik, kwas węglany i szczawiowy; ciała odtleniające jak siarkowodór, przeprowadzają go w alloxantynę (ob), lub kwas diałurowy, a przez gotowanie wodnego roztworu tworzy się obok alloxantyny kwas parabanowy i kwas węglany. T. C.
