Encyklopedyja powszechna (1859)/Allotryja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Allotryja |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Allotryja, tak nazywają się przedmioty poboczne, do rzeczy głównej nienależące: w dyjalektyce używa się ich, w celu zbicia nieostrożnego przeciwnika, z głównej drogi na manowce. Mówca i nauczyciel, którzy w wykładzie lub mowie mieszają myśli obce, do przedmiotu nienależące, zbyt oddalone od głównej materyi, ulegają błędowi allotriologii. — W mowie pospolitej używają niekiedy tego wyrazu na oznaczenie rzeczy niepotrzebnych, do zamierzonego celu życia lub obowiązków stanu wcale nienależących, któremi się ludzie czasem zajmują.
