Encyklopedyja powszechna (1859)/Allopatyja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Allopatyja |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Allopatyja (allopathia, z greckiego allos różny, pathos cierpienie). System leczenia allopatyczny. Samuel Hahnemann twórca homeopatii, czyli systematu leczenia homeopatycznego, uzasadnił swą naukę na podstawie, że podobne podobnemi leczą się (similia similibus curantur), dla odróżnienia zaś nadał nazwę allopatii wszystkim innym metodom niehomeopatycznym, ale gruntującym się na zasadzie, że przeciwne przeciwnemi leczą się (contraria contrariis curantur). Jednakże medycyna racyjonalna nie trzyma się tej zasady wyłącznie; wybiera bowiem zawsze takie tylko środki leczenia, które przez naukowe wyrozumowanie usprawiedliwić się dają, a służą do poprawy nadwątlonego zdrowia, na zasadzie poznanych uszkodzeń anatomicznych lub fizyjologicznych. Dopatrujemy się u starożytnych Greków, na czele których był Gallen, że cztery elementa: ogień, woda, powietrze i ziemia, do składu wszechświata u nich wchodzące, były nawet i przyczyną chorób z niewłaściwego stosunku tychże elementów w ciele znajdujących się, a jeżeli który z nich przeważał, starali się go zniszczyć przeciwnym, i tak na ogień była woda i naodwrót i t. d., ztądto właściwie początek bierze owa zasada, że contraria contrariis curantur. Dr. J. K.
