Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexander Wigunt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alexander Wigunt |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alexander Wigunt, rodzony brat a najmłodszy Władysława Jagiełły, syn Olgierda. Był z królem w Krakowie w r. 1386 i razem z nim chrzest przyjął. Ożenił się następnie z Jadwigą córką Władysława Opolskiego, z którym już w Lipcu 1386 r. zawierał o to tranzakcyje w Krakowie. Wigunt był po chrzcie księciem kiernowskim na Litwie, i pod tym tytułem występuje w dyplomatach. Hołd królowi wykonał 3 Maja 1388 r. W historyi wojennej Litwy także występuje Wigunt. Ucierał się obok Skirgiełły w r. 1388 we Wrześniu z Krzyżakami nad Wiliją i Niewiażą i odparł nieprzyjaciela oblegającego Wissewalde. Znajdował się potem z ramienia królewskiego na zjeździe z Krzyżakami o pokój na wyspie wiślanej pomiędzy Solcem a Czarnowem (w Maju 1389), ale tam nieprzyszło do sprawy, oznaczono tylko termin nowego zjazdu w Neidenburgu. Przywilej ten znajduje się u Rzyszczewskiego. Późniejsze tranzakcyje Wigunta z księciem Władysławem Opolskim, pochodzą z r. 1390. Opolski na posag wtedy córce wyznaczał miasto Władysław oraz ziemie tucznowską i bydgoską, za zgodą różnych krewnych swoich i króla Jagiełły. Są trzy dyplomata wydane w tym celu u Rzyszczewskiego; sprawa ta posagowa wlokła się przez pięć miesięcy, zaczęta w Styczniu, ukończyła się w Maju. Za wojny z Wallenrodem w r. 1391 książę został w Litwie za radą Oleśnickiego i starał się niszczyć zamki krzyżackie świeżo zbudowane na ziemi litewskiej, lecz to się nie udało. Kowno przycisnął do tyła, że mało co brakowało do wzięcia, ale przez niecierpliwość odstąpił i stracił porę. Król najwięcej ze swoich braci kochał Wigunta, ztąd osadził go na wielkorządztwie litewskiém, na którem książę jednak niedługo siedział. Umarł bezpotomnym w r. 1392. Powiadają, że od trucizny, którą mu zadał jeden z domowników, podejrzenie bezzasadne padało na Witolda, któremu przez śmierć jego otwierał się wakans na tron wielkoksiążęcy; pochowany Wigunt w kościele katedralnym wileńskim. Jul. B.
