Encyklopedyja powszechna (1859)/Adamowicz (Adam, Ferd.)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Adamowicz (Adam, Ferd.) |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
Adamowicz (Adam, Ferdynand), doktór medycyny, professor zwyczajny w b. uniwersytecie, a następnie cesarskiej medyko-chirurgicznej akademii wileńskiej, prezes towarzystwa lekars. wileńsk:, członek wielu towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych. Ur. w Wilnie 1802 r., gdzie następnie nauki pobierał. W r. 1817 ogłosił rozprawę: An Socrates cicuta necatus fuerit, Vilnae, 8-vo; poświęcił się naukom lekarskim i w r. 1822 otrzymał stopień magistra medycyny. Używany był przez Józefa Franka do examinowania ciężko chorych i robienia rozbiorów patologicznych, a następnie, w skutek ogłoszenia konkursu w uniwersytecie wileńskim, wybrany został przez Bojanusa na jego zastępcę i kandydata do professury anatomii porównawczej. Staraniem Bojanusa i Adamowicza w r. 1823 otwartą została w Wilnie szkoła Weterynaryi. W r. 1824 Adamowicz otrzymał stopień doktora medycyny, po napisaniu i obronieniu rozprawy: Dissertalio morborum, inter animalia domestica, observatorum, indicem et signa exhibens, adnexa synonimia, która t. r. wyszła w Wilnie. Rozprawa ta posłużyła następnie autorowi za osnowę do wykładu terapii zwierząt domowych, a później w skróceniu, stosownie do postępów nauki i odkryć przez Adamowicza przerobiona, ogłoszona została p. t. Synopsis nosologiae veterinariae comparatae, w Magazin fur die gesammte Thierheilkunde, Berlin 1836, zeszyt 4. Trzymając się tego układu urządził Adamowicz zbiór preparatów zooterapeutycznych, znajdujący się obecnie przy szkole weterynaryi w Dorpacie. Oprócz publicznego wykładu nauk weterynaryjnych, zwierzchność akademii wileńskiej poruczyła mu w r. 1838 wykład historyi i literatury medycyny ludzkiej. Adamowicz wydał następujące dzieła: 1) O kuciu koni, które ułożył wspólnie ze swoim prosektorem Laupmannem, Wilno 1827, 1828, 2 cz., 8 zesz.; z rycinami. 2) Nauka utrzymywania i ulepszania zwierząt z nauką poznawania wieku, Wilno 1836. 3) O poznawaniu i leczeniu chorób koni, Wilno 1838, 8, z 1 tab. ryc. 4) Zoonomia, czyli nauka o życiu zwierząt domowych, Wilno 8. Ważniejsze postrzeżenia, robione w klinice, opisał w dziele: Collectanea medico chrurgica, Vilnae 1838, 4, tom 1; najciekawsze zaś doświadczenia swoje ze zwierzętami wściekłemi, i patologiczne preparata ogłosił p. t. Einige zoopathologische Bemerkungen, w Magazin fur die gesammte Thierheilkunde, Berlin z r. 1840. Gdy w r. 1840 powzięto zamiar wcielenia akademii med. chir. wil. do uniwersytetu ś. Włodzimierza w Kijowie, Adamowicz spisał zbiory akademii w dziele: Museum anatomicum Vilnense, Vilnae 1842, pars 1 Physiologica, pars 2 Pathologica, w przemowie do którego historyę zakładów skreślił, a część patologiczną podług własnego układu uporządkował. W tyra czasie wileńskie towarzystwo lekarskie, założone staraniem Józefa Franka w r. 1805, a dzielnie wspierane przez uniwersytet, a następnie akademiję, było w bycie swoim zagrożone; Adamowicz dla przedłużenia bytu jego ogłaszał: Praktyczne postrzeżenia niektórych lekarzy, 1846—1852, Wilno i Warszawa, 8, zesz. 1—4. Dnia 12 Grudnia 1855 r. Adamowicz urządził obchód pięćdziesięcioletniej rocznicy istnienia towarzystwa, i wydał ku jej wspomnieniu: Rys początków i postępu anatomii w Polsce i Litwie, 1855 r. Wilno; w którym na końcu wyłożył własne prace w Patologii porównawczej. Obok tego Adamowicz ogłosił program zadania konkursowego do nagrody: O przyczynach kołtuna, a w Kuryjerze wileńskim z r. 1856 podał wiadomość historyczną o towarzystwie. Prócz prac w dziedzinie nauk lekarskich, Adamowicz pracował nad dziejami miasta Wilna i wydał dzieło p. t. Kościół augsburski wileński, kronika na pamiątkę trzechwiekowego istnienia tegoż kościoła. Wilno 1855. Prócz dzieł wyżej wymienionych, Adamowicz nie ustawał zasilać płodami swej pracy dzienniki krajowe i zagraniczne; wiele artykułów pióra jego było zamieszczonych: w Tygodniku petersburgskim, w Wizerunkach naukowych wileńskich, w Pamiętniku lekarskim warszawskim, Ondynie, Kuryjerze wileńskim, w Encyklopedyi powszechnej z r. 1838, w Bulletin de la sociéte Imperiale des naturalistes de Moscou, w Medicinische Zeitschrift fur Russland, w Bertholda: Beitrage zur Physiologie, w Magazin fur die gesammte Thierheilkunde, w Marburgskiej Zeitschrift fur die Thierheilkunde, a nadto poczynił przypisy i dodatki do Cuvier’a Historyi nauk przyrodzonych, Wilno 1854, tłumaczenia Belkego i Kremera.
