Encyklopedyja powszechna (1859)/Ała-tan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Ała-tan |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ała-tan czyli Ała-tagh, łańcuch gór należący do systematu górnego Thian-szan, ciągnący się od wschodu ku zachodowi, prawie równoodległe od gór Thian-szan i Asferach, względem których leży na północ. Ała-tau, znaczy góry plamiste i pochodzi od linij i plam czarnych, które się dają spostrzegać na stromych skałach, pomiędzy pokładami śniegów. Góry te, stanowiące ścianę północną jeziora Issykkul i oddzielające takowe od doliny jeziora Bałchasz, w przedłużeniu swem zachodniem, zwanem Kungi-Ała-tau, łączą się z górami Kara-tau (Turkestańskiemi), zaś od wschodniego brzegu jeziora Issykkul biorąc kierunek północno-wschodni, przechodzą dolinę rzeki Ilia i ciągną się aż do jeziora Ała-kul to jest do 46’ szerokości geograficznej. Całego tego łańcucha gór położenie astronomiczne naznaczyć można od 43° do 46° szerokości, a 89° do 99° długości wschodniej. Góry te wiecznemi śniegami są pokryte, i uważać je można za naturalną granicę pomiędzy posiadłościami Kirgizów, do wielkiej Hordy należących, a Burutami, czyli dziko-kamiennemi Kirgizami, oraz państwem Chińskiém, którego zachodnią stanowią granicę.
