Encyklopedja Kościelna/Faleg
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Faleg (hebr. Peleg, Vulg. Phaleg), syn Hebera (Gen. 10, 25). Imię jego wywodzi Pismo ś., według powszechnie przyjętych przekładów, od podziału, że za jego czasów ziemia została podzieloną. Może się to rozumieć, albo: że za dni Falega nastąpiło rozejście się potomków Noego w różne strony od wieży Babel; albo o podzieleniu posiadłości między synów Hebera: że Heber począł dzielić swoje dziedzictwo, gdy tymczasem dawniej syn pierworodny dziedziczył wszystko, a inni, jeśli chcieli być niezależnymi, musieli zdobywać sobie ziemię gdzieindziej. Inni utrzymują, że Gen. 10, 25. należy tak przełożyć: „...Phaleg iż we dni jego kanały kopano na ziemi...“ Według etymologji assyryjskiej palga znaczy kanał, podobnie jak greckie pallacopas. Być może, iż w Mezopotamji, gdzie przebywali przodkowie Abrahama, peleg miał znaczenie kanału; przechowało się ono nawet w hebrajskim języku, gdzie palge-maim (decursus aquarum. Psal. 1, 3), peleg (rzeka. ibid. 65, 10 hebr.), phileg (dedit cursum imbri. Job. 38, 25. cf. Psal. 119, 136. 46, 5. Isai. 30, 25) znaczą coś bardzo bliskiego z kanałem. Kanalizacja zresztą Mezopotamji była dosyć ważną rzeczą, aby od niej otrzymał Faleg swoje imię; przez nią też ziemia się przecina (dzieli), więc i wywód tego imienia od podziału (hebr. palag, divisit) nie jest bezzasadnym. Cf. Revue des quest. hist., Paris 1873, Avril s. 435. X. W. K.
