Encyklopedja Kościelna/Examinatorzy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Examinatorzy. Osoby do obowiązków kościelnych powoływane powinny złożyć dowód, że posiadają odpowiednie ku temu wiadomości, t. j. mają stopień naukowy i inne świadectwa; a gdy idzie o urzędy, połączone z pieczą dusz, składać winny examen (c. 7 X de elect, [1, 6], Clem. 1 de elect. [1. 6). Z rozporządzenia soboru trydenckiego (s. 24 c. 18 de ref.) synody djecezjalne, na przedstawienie biskupa, winny corocznie wybierać przynajmniej sześciu examinatorów; gdy po zawakowaniu probostwa, biskup, czy kto inny prawo mający, zamianuje odpowiednie do tego miejsca osoby, kandydaci winni przed trzema z tych examinatorów złożyć examen, i najgodniejszemu dostać się ma beneficjum. Gdy synody djecezjalne nie odbywają się, biskup sam mianuje examinatorow, którzy się zowią examinatorami prosynodalnemi. Cf. Benedict. XIV, De synodo dioec. l. IV c. 7, 8. N.
