Encyklopedja Kościelna/Epafras
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Epafras, Epaphras, Ἐπαφρας, prawdopodobnie rodem z Kolossów (Colos. 4, 12), w témże mieście ogłaszał naukę Chrystusową (ib. 1, 7), później towarzyszył ś. Pawłowi do Rzymu, podczas pierwszej jego niewoli (Philem. 23). Ponieważ ś. Paweł w tymże czasie z Rzymu wysłał listy: do Kolossan, do Filemona i do Filipensów, i w 2ch pierwszych mówi o Epafrasie, w trzecim zaś o Epafrodycie (Epaphroditus), również współwięźniu swoim, jak Epafras (Philip. 2, 25—30. 4, 17), przeto można sądzić, że Epafras i Epafrodyt są jedną osobą i że pierwsze imię jest tylko skróceniem drugiego. Przynajmniej we wszystkich 3 listach wspomnianych nie można znaleść nic takiego, coby się temu przypuszczeniu sprzeciwiało. Wprawdzie w Colos. 1, 7 nazwany jest Epafras nauczycielem Koloseńczyków, a Epafrodyt w Philip. 2, 25. apostołem Filipensów; lecz być mogło, że jeden i ten sam Epafrodyt (v. Epafras) opowiadał Ewangelję najprzód u Koloseńczyków, potem u Filipensów. Niektórzy nawet kommentatorowie (ob. Estius, Comment, ad Phil. 2, 25) utrzymują, że tytuł apostolus, jaki daje ś. Paweł Epafrodytowi, znaczy tu tylko legata od pewnego kościoła. Epafrodyt przeto w tym charakterze mógł przebywać przy ś. Pawle, niosąc mu od Filipensów zasiłek, a być zarazem przełożonym kościoła w Kolossach.
