Encyklopedja Kościelna/Elian Jan Chrzciciel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom IV) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Elian (Aelianus), v. Romanus Jan Chrzciciel, ur. w Aleksandrji egipskiej i wychowany w judaizmie, nosił imię Eljasza. W młodym wieku przybył do Niemiec, odbywał podróże po wschodzie, znał języki: hebrajski, arabski, turecki, łaciński, hiszpański, włoski, niemiecki i inne. W Wenecji nawrócił go do katolicyzmu Andrzej Frusius, jezuita; ś Ignacy Lojola przyjął go do swego zakonu. R. 1561 E. towarzyszył Krzysztofowi Rodriguez w misji od Piusa IV do patrjarchy koptyckiego w Mem-fis. Tam, poznany przez swych dawnych współwyznawców, ledwo z życiem uciekł; w drodze o mało nie utonął pod Cyprem, w skutek rozbicia się okrętu. Po powrocie, w Rzymie wykładał język hebrajski i arabski. Pius IV i Grzegorz XIII wysyłali go kilkakrotnie na wschód w sprawie Kościoła. E. † 3 Marca 1589 r. w Rzymie. Jedno z jego dzieł arabskich przełożył W. Bedwell na angiel., p. t. Mohammedis imposturae, London 1615. E. przełożył arabskie kanony soboru nicejskiego na łac., co wydał Aleksander Pisanus w Nicaenum Concilium, Dilingae 1572. Ob. De Backer, Biblioth.
