Encyklopedja Kościelna/Djonizy Papież

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Encyklopedja Kościelna (tom IV)
Redaktor	Michał Nowodworski
Data wyd.	1874
Druk	Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
	Indeks stron
	Artykuł w Wikipedii

›››

Djonizy 6. Papież, dla odróżnienia od poprzednich nazywany D. rzymskim, Św., współrodak (gentilis) św. Djonizego aleksandryjskiego (Euzeb. Hist. Eccl. 1. 7 c. 26), najprzód kapłan, potém biskup kościoła rzymskiego (ib. 7, 7). Na stolicę rzymską wstąpił „11 Kal. Augusti, Aemiliano et Basso consulib.“ (Katalog, ap. Anastas. Biblioth. Vitae Pont.), t. j. 22 Lipca 259 r. Datę śmierci tenże katalog naznacza „7 Kal. Januar., Claudio et Paterno cons.,“ t. j. 26 Grud. 269. Rządziłby więc Kościołem przez lat 10 mcy 5 dni 5; tymczasem wspomniany Katalog naznacza mu tylko lat 8 mcy 2 d. 4; Euzebjusz (1. 7 c. 30 ad fin.) zaś lat 9; śmierć zatem D. wypadłaby r. 267 v. 268 r. Djonizy aleksandryjski (ap. Eusebium VII 7) wysławia go jako eruditissimum planeque admirandum virum (męża bardzo uczonego i godnego uwielbienia), i do niego, jako kapłana rzymskiego, napisał czwarty swój list w kwestji chrztu heretyków. Dowodem jego gorliwości o utrzymanie wiary są Listy: 1) powszechny przeciw sabelljanom; 2) do Djonizego aleksandr. z upomnieniem o niewłaściwe wyrażenia względem Syna Bożego (cf. wyżej n. 1); 3) do wiernych w Cezarei kapadockiej, którzy podówczas wiele cierpieli z powodu napadu barbarzyńców; D. wraz z listem pełnym pociechy, posłał kilku członków kościoła rzymskiego, żeby wykupili chrześcjan ujętych w niewolę przez barbarzyńców (s. Basil. ep. 70 al. 220). Dwa ostatnie listy zupełnie zaginęły; pierwszego fragment przechowany zoitał przez św. Atanazego (de Decretis nic. synodi c. 26. De sentent. Dionys. c. 13). Z okazji błędnego wyrażenia Djonizego aleksandr. odprawił synod w Rzymie ok. r. 260, po którym właśnie pierwszy list napisał. X. W. K.