Encyklopedja Kościelna/Clarus Ludwik
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Clarus Ludwik, pseudonim jednego z najpłodniejszych pisarzy katolickich w Niemczech, Wilhelma Volk’a. Ur. 25 St. 1804 w Halberstadt, uczył się prawa w Getyndze; 1826 wstąpił do służby publicznej jako auskultator; 1838 został w Erfurcie radcą rządowym, a później tajnym radcą. Przyjaciel Phillipsa, Görresa, Brentano, Möhlera, zbliżał się coraz więcej do Kościoła, na którego łono powrócił 1855, wraz z żoną, za co pozbawiony został urzędu. Literacka jego działalność zdumiewająca: prawie co rok jednę lub więcej prac swoich wydawał. Dadzą się one podzielić na historyczne, apologetyczne i tłumaczenia. Kilka znakomitszych tylko wyliczamy: Simeon; Podróże i powrót chrześcjańskiego badacza (Wanderungen u. Heimkehr) 3 t. 1862, jest to jedno z lepszych opisów nawrócenia; wraz z Hurter’a Geburt u. Wiedergeburt (Narodzenie i odrodzenie), może najlepsze. Cenią wysoko też jego Obraz liter. hiszpańkiej w średnich wiekach (Darstellung d. span. Lit.) 2 t. 1846; Księga o emigrantach salzburgskich (Buch über die salzb. Em. 1864); Bjografje: Wilhelma Akwitańskiego 1865, św. Matyldy 1867. Pomiędzy jego tłumaczeniami pierwsze miejsce trzymają Dzieła św. Teressy i Żywoty śś. Daurignac’a. N.
