Encyklopedja Kościelna/Cellarius

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Encyklopedja Kościelna (tom III)
Redaktor Michał Nowodworski
Data wyd. 1874
Druk Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Cellarius. W klasztorach, nietylko dla utrzymania karności i porządku są właściwi przełożeni, ale nadto i oficjaliści dla załatwienia spraw doczesnych. Cellarius (a w żeńskich klasztorach Cellaria) ma nadzór i zarząd nad cella vinaria (piwnica), codzienną potrzebą, z czego opatowi lub przeorowi winien zdawać rachunek. Według rozporządzenia Papieża Innocentego II z roku 1143, obowiązku tego nie należało poruczać świeckim. W greckich klasztorach po mianowaniu otrzymywał cellarius benedykcję, której ryt zachował Joann. Morinus, Commentarius de sacris ecclesiae ordinationibus, Antw. 1695 p. 95.