Encyklopedja Kościelna/Benedykt V
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Benedykt V, rzymianin, przezwany Grammatykiem, kardynał djakon, nastąpił po Janie XII († 14 Maja 964). Rzymianie wybrali go jednomyślnie, ale przeciw woli cesarza Ottona I, który w r. 963 kazał złożyć Jana XII, a na jego miejsce wybrać człowieka świeckiego, pod imieniem Leona VIII, i wymógł na Rzymianach obietnicę, że bez jego i jego syna pozwolenia nie będą wybierać Papieża. Lecz złożenie Jana XII i wybór Leona VIII tak widocznie było nieprawne, i dla tego Jan, wypędziwszy swego przeciwnika, objął znowu papieztwo i dzierżył je aż do śmierci. Rzymianie zawiadomili cesarza, bawiącego w Rieti, o śmierci Jana i o następującym wyborze; nie otrzymawszy jednak jego pozwolenia, wybrali Benedykta V. Cesarz, rozgniewany, obległ i opanował Rzym. Daremnie Benedykt klątwą groził cesarzowi, który trwał przy swojém postanowieniu, zmusił Rzymian do opuszczenia Benedykta i złożenia przysięgi na posłuszeństwo Leonowi. Wkrótce Leon zwołał koncyliabulum, na którém Benedykt miał się zgodzić na swoją depozycję (Luitprand l. 6 c. 11; Hefelé, Histoire des conciles, § 520), po czém został wydany cesarzowi. Ten poprowadził z sobą Papieża do Niemiec i oddał pod straż biskupowi hamburgskiemu Adaldagowi. Straszna zaraza, jaka wówczas zniszczyła armję cesarską, była uważana jako kara za zbrodnię targnięcia się na pomazańca Pańskiego. Adaldag z największą względnością obchodził się ze swym więźniem. Po śmierci Leona, deputacja rzymska przyszła prosić cesarza o powrót Benedykta V, ale i ten już był umarł na początku Lipca 965 r. Nastąpił po nim Jan XIII, a popioły Benedykta, na rozkaz cesarza Ottona III, zostały przeniesione z Hamburga do Rzymu (Vitae Rom. Pontif., edidit Watterich t. 1 p. 62 et 63 passim).
