Encyklopedja Kościelna/Benedykt IV

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Encyklopedja Kościelna (tom II)
Redaktor Michał Nowodworski
Data wyd. 1873
Druk Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Benedykt IV, rzymianin, sławny z miłości ku ubogim jeden z lepszych Papieży w X. w., został wybrany wkrótce po śmierć Jana IX († w Sierpniu v. Lip. 900). Zaraz po swym wyborze odprawił w Rzymie sobór i posłał list do biskupów i książąt Francji, a drugi do duchowieństwa i ludu w Langres (Mansi t. XVIII p. 233—236), celem przywrócenia na stolicę wygnanego tamtejszego biskupa Argrinnusa. W tym czasie Ludwik, król Prowancji, ubiegający się z Berengarjuszem o koronę cesarską, wszedł z trjumfem do Rzymu, a Papież koronował go na cesarza (Watterich, Vitae Rom. Pontif., t. I p. 659), pod imieniem Ludwika III, na początku r. 901. Wkrótce atoli pochwycił tego cesarza w Weronie jego przeciwnik Berengarjusz i oczy mu wyłupił. Za czasów Benedykta IV miały miejsce szczęśliwe wyprawy Alfonsa III, króla Leonu, przeciwko Maurom, odkąd Hiszpanja poczęła zrzucać jarzmo saraceńskie. Um. Benedykt ok. Paźd. 903 r., a po nim nastąpił Leon V.