Encyklopedja Kościelna/Baudouin Piotr Gabrjel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Baudouin Piotr Gabrjel, missjonarz, urodzony we Francji, w Arverne, 1689 r. Służył najprzód wojskowo, później został missjonarzem lazarystą. Przeznaczony do Polski, mieszkał w Warszawie u Świętego Krzyża, a wyuczywszy się po polsku, zajmował się posługą parafjalną. Wracając wieczorem od chorego, spostrzegł psa unoszącego główkę podrzuconego dziecięcia. W sercu zacnego kapłana powstała myśl założenia przytułku dla takich dzieci. Z zebranych jałmużną pieniędzy, kupił r. 1732 kamienicę naprzeciwko Św. Krzyża; gdy jednak dom ten okazał się za mały (mieścił już 200 niemowląt), zakupił 1756 r. obszerny plac i na nim zbudował szpital Dzieciątka Jezus. Wystawienie tego szpitala kosztowało przeszło 30,000 dukatów. Summę tę zebrał ks. Baudouin kwestą. R. 1761 ukończona była budowa, osadzone siostry miłosierdzia i sam ks. B. tutaj posługiwał do śmierci. † 10 Lutego 1768, ciało jego złożone w dolnym kościele Św. Krzyża. Ks. Baudouin nie mając nic swojego, zrobił wiele, bo robił ożywiony gorącą miłością Boga i bliźniego. Jako charakterystyczny rys jego duszy, przechowuje się opowiadanie o policzku, otrzymanym przezeń od zniecierpliwionego panicza, którego w czasie szulerki prosił o jałmużnę dla sierot. Opowiadanie to sprawdza po tysiączny raz ten pewnik, że ten tylko wielkich dokonywa rzeczy, kto dla Boga zaprze się siebie. N.
