Encyklopedja Kościelna/Batylda święta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Batylda święta (30 Stycznia, podług starych Martyrologjów 26 Stycznia), królowa francuzka. Anglosaksonowie mieli zwyczaj swe dzieci sprzedawać. Znani są święci także tych dzieci kupcy, kupujący je dla wychowania w wierze świętej: św. Grzegorz W., Papież, św. Eligjusz, biskup z Noyon, Ryszard, opat w Centulae i inni. Batylda właśnie, jako młoda ze znakomitego rodu Anglosaksonka, przez rozbójników morskich porwana, była sprzedana do Francji merowi pałacowemu Erchinoaldowi. Jak niegdyś Józef w domu Putyfara, tak Batylda w domu swego pana cnotami zyskała pierwszeństwo. Erchinoald chciał ją po śmierci swej żony poślubić, ale Batylda odmówiła: Opatrzność do wyższych dostojeństw ją powoływała. Około roku 649 została ona żoną króla francuzkiego Klodoweusza II, a po jego śmierci 657 r., regentką państwa, jako opiekunka swoich trzech małoletnich synów: Klotarjusza, Childeryka i Teodoryka. Św. Batylda hojnie opatrywała kościoły, klasztory, fundowała szpitale, wykupywała niewolników, mianowicie anglosaksońskich. Zabraniała złego obchodzenia się z niewolnikami, przy pomocy gorliwych biskupów: św. Eligjusza, Audoena i innych, starała się wykorzenić świętokupstwo i inne nadużycia. W wykonywaniu wielu dobrych uczynków używała pomocy opata Genezjusza, później biskupa lyońskiego. Przyczyniła się hojnemi dary do budowy bazyliki świętych Apostołów Piotra i Pawła w Rzymie i szczodrze ubogich tego miasta wspierała. Roku 665, gdy Klotarjusz sam już mógł rządzić, usunąwszy się całkiem od spraw państwa, Batylda schroniła się do klasztoru w Chelles, niedaleko Paryża, hojnie przez nią uposażonego, gdzie wiele anglosaksonek, znakomitych dziewic, służyło Panu Bogu i tam świątobliwie życie zakończyła 30 Stycznia 670 (podług Butlera 680 r.). Pomiędzy wielu innemi klasztorami, wybudowała ona sławny klasztor korbijski (Corbeia antiqua) w Pikardji i Jumieges w Normandji. Ob. Mabillon, Acta SS. saec. II, vita S. Bathild, ad ann. 680; Bolland. i Surius, 30 Stycznia; Damberger, Synchron. Geschichte, t. II p. 73. — Razem ze św. Batyldą wspominają zawsze św. Radegundę; siedmioletnią dziewczynkę trzymała królowa do chrztu i zawsze ją przy sobie miała. Na modły Radegundy, Bóg zesłał jej śmierć tego samego dnia co i królowej; razem też były pochowane. Przenoszono później niejednokrotnie ich święte ciała. Roku 833 relikwje św. Batyldy przeniesiono do paryzkiego Kościoła Notre-Dame.
