Encyklopedja Kościelna/Azaf
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Azaf, hebr. Asaf, Vulg. Asaph. 1. — syn Barachjasza (I Par. 15, 17), z pokolenia Lewi, rodu Gersonitów (ib. 6, 17. 39), za Dawida ustanowiony nad śpiewakami świątyni (I P. 15, 17. 16,5. 25, 6. II P. 5, 12. II Esd. 12, 45); sam pieśniarz znakomity („widzący“ II Par. 29, 30), ułożył kilka psalmów (49 i 72—82, w hebr. 50 i 73—83), jak nadpisy wskazują. Niektóre z nich jednak zdają się być późniejsze, bo dotykają okoliczności po Dawidowych (Huetius, Demonstr. evang. p. 332). Razem z Azafem, cała rodzina przeznaczoną była na śpiewaków przy świątyni (I P. 25, 1) i spełniała te obowiązki później za Jozafata (II Par. 20, 14), Ezechjasza (II P. 29, 13), Ezdrasza i Nehemjasza (I Esdr. 2, 41. 3, 10. II Esdr. 7, 45. 11, 22). — 2. Ojciec Joaha, kanclerza za kr. Ezechjasza (IV R. 18, 18. 37. Isai. 36, 3). X. W. K.
