Encyklopedja Kościelna/Apokaliptyczni rycerze
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apokaliptyczni rycerze. Tak nazywało się niewielkie stowarzyszenie marzycieli, odkryte w Rzymie 1694 r. Naczelnik ich, Augustyn Gabrino, nazywał się księciem siedmiorakiej liczby i królem św. Trójcy. Celem stowarzyszenia była obrona Kościoła katolickiego przeciwko antychrystowi, który miał przyjść niebawem. Małżeństwo było, podług nich, w pewnych razach rozwiązalne. Jako znak sobie właściwy, nosili na płaszczach szablę i buławę, na krzyż złożone, gwiazdę promienną i trzy imiona aniołów: Gabrjela, Michała i Rafaela. Po większej części stowarzyszeni należeli do klassy rzemieślniczej i przy robocie byli zawsze ze szpadą u boku. Augustyn Gabrino wydał się sam ze swemi marzeniami: gdy bowiem znajdował się w niedzielę palmową w kościele i usłyszał śpiew antyfony: „kto jest ten król chwały“, wydobywszy szpadę z pochwy, rozpychając lud, wpadł pomiędzy duchowieństwo i zawołał: „to ja, ja jestem ten król chwały.“ Zaprowadzono go do szpitala obłąkanych, a reszta jego braci, w badaniu sądowém otrzeźwiała ze swoich marzeń. (Moroni) N.
