Encyklopedja Kościelna/Anagności
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anagności. Czém w Kościele łacińskim są Lectores, posiadający jedno z czterech święceń mniejszych, tém w Kościele greckim są Anagnotae. Święcenie to nie jest ustanowione przez Chrystusa Pana, ale powstało w kościele w II w., dla pomocy kapłanów i djakonów przy służbie Bożej. Niektórzy, jak Binterim (Denkwürdigkeiten, t. 1, p. 285) utrzymują, że o nich wspomina już św. Justyn w swojej Apologji roz. 67, ale mówi on tam tylko o czytaniach w kościele; natomiast pewną zupełnie wzmiankę napotykamy o nich w Tertullianie (De praescript. haeretic. c. 41). U Rzymian nazywano tak lektorów, wybieranych z pomiędzy wykształconych niewolników, którzy czytywali swoim panom. Ob. Lektor.
