Encyklopedja Kościelna/Ammonici
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ammonici, v. Ammanici, lud mieszkający w ziemi Chananejskiej, od Ammona, syna Lotowego, pochodzący (Gen. 19, 35. 38). Przed Mojżeszem, Ammonici zawojowali olbrzymie pokolenie Zomzommim i posiedli ich ziemię (Deut. 2, 20—21), pomiędzy rzekami Arnon (dziś Mudżeb) i Jabok (dziś Zurka), na wschód morza Martwego i Jordanu, ze stolicą Hesebon (Jos. 12, 2); lecz Amorrejczycy wyparli ich ztamtąd ku północo-wschodowi i sami zabrali Hesebon (Num. 22, 2. cf. Judic. 11, 19....). Izraelici zaś, choć mieli przykazane, żeby Ammonitom ziemi nie zabierali (Deut. 2, 19), jednak tę krainę, jako na Amorrejczykach zdobytą, zatrzymali (Jud. 11, 19....); zkąd za Jeftego, Ammonici rościli sobie do niej pretensje (Jud. 11, 12....). Ammonici graniczyli od wschodu z pokoleniami Ruben i Gad (których posiadłości stanowiły niegdyś połowę własności Ammonitów, cf. Jos. 13, 25) i często niepokoili Izraelitów; lecz pobici kilkakrotnie przez Jeftego (Sędz. 11, 32.... 12, 2....), Saula (I Reg. 11, 11. 14, 47) i Dawida (II Reg. 8, 12. 10, 14. 11, 1. 12, 26), podnieśli głowę dopiero za Jozafata (po r. 914 przed Chr.). Jozafat ich pobił (II Par. r. 20), Ozjasz ok. r.811 (II Par. 26, 8) i syn jego Joatham ok. r. 759 zmusili do płacenia haraczu (ib. 27, 5). Byli oni zawsze nieprzyjaciółmi Izraelitów (Soph. 2, 8. I Mach. 5, 6. 30—43). Korzystając z niewoli 10 pokoleń, wtargnęli do ziemi pokolenia Gad (Jer. 49, 1....). Za króla Joachima wpadali do królestwa Judy z Chaldejczykami (IV Reg. 24, 1. cf. Abd. 10. Ezech. 25, 3); z Samarytanami przeszkadzali odbudowaniu Jerozolimy (II Esdr. 4, 3. 7....). Istnieli jeszcze za Jana Hyrkana i mieli swego króla Zenona Kotylasa i stolicę w Filadelfji, ok. r. 135 (Joseph. Flav. Antiq. Jud. XIII. 8, 1). Wspomina także o nich później św. Justyn (Dialog, c. Tryph.), jako o narodzie licznym; Orygenes zaś (lib. 1. in Job.) podciąga ich kraj po ogólną nazwę Arabji, chociaż Józef Flaw. (Antiq I. 11, 5) zalicza do Celesyrji. Cf. Winer, Bibl. Realwört. X. W. K.
