Encyklopedja Kościelna/Alvarez Pelayo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alwarez Pelayo (Pelagjusz), hiszpański minoryta, nadworny spowiednik Jana XXII w Avinionie, mianowany przez tegoż Papieża najprzód biskupem w Cora, w Morei, a później przeniesiony na biskupstwo Sylves w Algarbji, um. r. 1349. Był on jednym z najznakomitszych obrońców praw Stolicy Apostolskiej, przeciwko doktrynom Marsyljusza z Padwy i Jana z Paryża, jacy najpierwej na zachodzie poczęli występować z teorją cezaro-papizmu, jak również przeciw doktrynom współczesnych im heretyków, fratycellów i spiritualistów. Napisał też wiele dzieł, jako to: Speculum Regum; Collyrium adversus Haereses; Commentarium in IV libros sententiarum; Sermo coram Joanne XXII; Apologia pro Joanne XXII adversus Marsylium Patav. et Guil. Occamum; Summa de Planctu Ecsiae. W ostatniém tém dziele (Ulm 1474 i Venet. 1560) opłakuje nadużycia, jakie się wkradły do Kościoła, jego poniżenie, jak również przyczyny upadku różnych stanów, i upatruje jedyne na to lekarstwo w podniesieniu władzy papieskiej, którą tak dalece rozszerza, iż chce w niej widzieć źródło wszelkiej władzy doczesnej. Paulin Augustyn Trionfi z Ankony, zmarły w Neapolu r. 1328, pisarz, w księdze swojej De potestate Ecclesiastica rozwija i dalej jeszcze posuwa tę myśl Alvareza. A. B.
