Encyklopedja Kościelna/Alogowie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alogowie, heretycy, o których wspomina św. Ireneusz (Adv. haeres. III. 2, 9.) i św. Djonizy W., biskup aleksandryjski (u Euzebjusza, Hist. eccl., VII 25). Wszakże nazwa ich pojawia się dopiero po raz pierwszy u św. Epifanjusza (Heres. 51), który bardzo trafnie tak nazwał owych heretyków, zaprzeczających bóstwa Chrystusowego i odrzucających w tym celu Ewangelję św. Jana, której początek o Słowie (λογος) stanowczo przeciwko nim walczy. Według powszechnego też zdania, Alogowie: 1. odrzucali bóstwo Jezusa Chrystusa; 2. odrzucali pisma św. Jana Ewang.; 3. byli nieprzyjaciołmi montanistów. Toczył się spór o Alogów pomiędzy dwoma historykami współczesnymi, Döllingerem a Hefelem. Ostatni bronił trzech powyższych cech sekty, Döllinger zaś w dziele swojém: Hipolit i Kalista utrzymywał przeciwnie, że Alogowie byli gałęzią montanistów. Hefele odparł zwycięzko Döllingera w Kwartalniku teologicznym tybingskim r. 1851 p. 564.
